پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

زمانی که چین وارد معادله تهران-ریاض و تنش زدایی از روابط آن‌ها می‌شود، کاملا طبیعی است که این مساله حساسیت‌های زیادی برانگیزد. موضوعی که در مدت اخیر و پس از حصول توافق ایران و عربستان جهت ازسرگیری روابط دیپلماتیکشان با میانجی‌گری چین به وضوح قابل مشاهده بوده است. ایرانی که یک حکومت برگرفته از اسلام شیعی با مرکزیت امامت و ولایت را دارد و عربستانی که به هر تقدیر خود را مرکز خلافت اسلامی می‌داند، دو قطب مذکور هستند. جالب است که میان این دو قطب جهان اسلام، این چین است که برای بازگشایی سفارتخانه و روابط دیپلماتیک میانجی گری می‌کند. این مساله قطعا معانی خاص خود را دارد و کنشگری چین در این رابطه انعکاس‌های خاص خود را دارد.

ازسرگیری رابطه با عربستان باید الگوئی باشد برای این واقعیت که حکمرانان ما به این نتیجه برسند که می‌توانیم با کنار گذاشتن افراطیون و فاصله گرفتن از لجبازی سیاسی با جهان ارتباط برقرار کنیم و کشور را از مواهب سیاست موازنه بین‌المللی بدون آنکه زیر سلطه زیاده خواهان برویم، برخوردار نمائیم. همانگونه که امام خمینی بار‌ها تأکید کردند، غیر از رژیم صهیونیستی که غاصب و نامشروع است، با تمام کشور‌ها اعم از شرقی و غربی می‌توانیم رابطه داشته باشیم و در عین حال اصول و آرمان‌های انقلابی، ارزش‌های اسلامی و منافع ملی را نیز رعایت کنیم.